Имало едно време много силен и ловък мъж, надарен с красиво тяло и бърз ум бръснач.
Един ден го подгонил свиреп триглав дракон, който дишал огън, а когато разпервал криле небето се скривало. Човекът разбрал - не може да се пребори с него и хукнал да бяга. Бягал ли, бягал - стигнал до края на света. Зад гърба му чудовището. Няма повече на къде да бяга, земята се люлее под нозете, тътени разцепват простора - и рухнал в пропастта...
Докато падал се вкопич в едно здраво коренище и увиснал така между бездната и надвесения дракон...
Обърнал очи настрани - видял капчица мед да се сцежда по едно стръкче и пресегнал ръка...
капчица мед
сладостта
до костите прониква
Няма коментари:
Публикуване на коментар
Диалогът създава пътеки. Мостът познава и двата бряга, помни реката, която ги разделя, но и какво свързва разделеното.